O RUMOR DO DISTANTE.
A ESCRITA DA TERRA.
As humildes trazas dos cami±os, comunicando a monta±a e o mar, ao longo da historia da Galiza, vertebraron a cultura de noso, e a xeografφa de parte da Europa.
Trouxo a cami±antes coa s·a cultura e a s·a visi≤n do mundo e levou de retorno ß s·a terra, a ollada marabillada polas imaxes do sagrado, dunha terra e dun pobo cunha cultura milenaria.
Este longo poema que percorre os sete cami±os (6+1) foi escrito paralelamente aos traballos do autor na protecci≤n do patrimonio cultural galego. Coa delimitaci≤n das s·as trazas, o poeta inicia a s·a escrita, constatando que somos un dos pobos que mßis humanizou a natureza, nun titßnico traballo de sΘculos, sedimentando o ser que nos constit·e, dando nomes a lugares que significan Θ son o noso ADN, e que neste poemario, que obtivo o XX Premio Esquφo de Poesφa en Lingua Galega, foron habitados da poesφa.
Ao ollar cara atrßs vemos os cami±os submersos na banalizaci≤n do seu significado cultural.Hoxe, ollamos como a nosa terra segue a se desangrar nunha silente extenuaci≤n que destr·e o noso patrimonio cultural.
Se permitimos a deshumanizaci≤n da nosa terra desaparecerß aquilo que anainou a nosa identidade.
Este proceso invisible de aculturaci≤n, alΘn do espolio econ≤mico, fainos parte dun proceso de destruci≤n do patrimonio natural, con minas que arrincan a dourada entra±a, envelenando as augas atΘ nos converter nunha estΘril terra morta.