ás utopías, proxectando as palabras que evocan os soños nos acontecementos máis cotiáns. Encarnados na memoria, os recordos que as nutren adquiren un especial significado cando teñen o nome das persoas coas que tivemos a oportunidade de compartir os traxectos da amizade, tanto individual como colectivamente. Nas páxinas que se abren con este libro, dedicado in memoriam á profesora Lucía Iglesias da Cunha, sen obviar que o seu nome era o que se lle daba ás nenas nacidas durante as primeiras luces do día, emerxen moitas das calidades que a lembran como unha persoa inspiradora e luminosa, convivente e academicamente, da que aprender na súa mera presenza, mesmo estando ausente.