Os poemas deste libro transitan entre a tradición, sempre de dobre raíz, culta e popular, e a contemporaneidade, un espazo por definición fuxidío.
Son poemas empeñados, asemade, en achegar a necesaria música á pescuda das emocións, e vano facer botando man de recursos como a métrica e a rima; é dicir, acolléndose coa confianza dun artesán á protección dos límites.
O resultado é unha poesía de estirpe deliberadamente figurativa. A fin, ademais de álbum e partitura, este libro quere ser o mapa para un camiño que ten como norte o corazón de cada quen: esa estrela.