o momento da xubilación. Tras os volumes en homenaxe a Antón Santamarina (2008) e Mercedes Brea (2016), é a vez agora do profesor Francisco Fernández Rei. Este volume ofrecido a Paco ábrese coas achegas de tres dos seus amigos e colegas, que proporcionan un relato persoal e entrañable do percorrido dun investigador e profesor (un cambadés fidalgo e soñador, en palabras de Antón Santamarina) consagrado á dignificación da lingua galega e de Galicia.Tras esta introdución, o libro divídese en tres partes: na primeira atópanse cuestións de sociolingüística xeral e aplicada; na segunda, contribucións moi variadas tanto no que concirne ás ámbitos románicos (seis linguas románicas minorizadas) como ós enfoques e ás temáticas tratadas; na terceira, situacións sociolingüísticas complexas nas que a nación de fronteira (lingüística e/ou política) é determinante.O conxunto serve para poñer de relevo unha das liñas de investigación cultivadas por un catedrático de Filoloxía Románica que, sen descoidar as persoas, estuda as linguas. Pois para Paco, como di o vello poema hoxe convertido en himno, Limba noastra-i o comora: a nosa lingua é un tesouro.