As Historias de Heródoto constitúen a primeira organización intencionadamente racional e con ánimo de perdurar no tempo dunha obra histórica, para evitar que as grandes fazañas humanas queden relegadas ao esquecemento. Ofrece unha explicación dos feitos lonxe da interpretación a través dos mitos. O núcleo da súa obra está fixado no ser humano e non nas divindades da cultura clásica. Para construír o relato, Heródoto espreme o relato e ofrece discursos enfrontados para que o lector saiba das dúas opinións sobre un mesmo feito. A través da anécdota e do amor polo detalle fiados con acontecementos máis importantes, ofrece unha visión de conxunto da historia dos pobos e dos costumes e permite ao lectorado vivir no século vi ou v a. n. e.