Non sei como ía prestarme Raymond Carver logo de tanto tempo... Nos seis primeiros contos entrei con mal pé. Nin fú nin fá. Decepción porque hai anos si que me gustara bastante. Logo pam pam pam pam pam... así ata o final. Unha festa! Vintetantos contos que hoxe aínda se len moi ben (50 anos despois de que publicara o libro). Na maioría deles trata de como nos sentimos logo de pasearnos pola mirada dos demais. Unha delicia. Aparentemente sinxelos, entretidos, pero cheos de intencións. De malas intencións tamén. De dar onde doe.