"Catro cuartetos" é unha série de poemas escritos por T. S. Eliot entre 1936 e 1942, que se consideran unha das súas obras máis importantes e significativas. A obra está formada por catro poemas longos: "Burnt Norton", "East Coker", "The Dry Salvages" e "Little Gidding". Cada poema reflexiona sobre temas filosóficos e espirituais, como a natureza do tempo, a memoria, a busca da verdade e a relación entre o individuo e o universo. A obra tamén explora a relación entre a tradición literaria e a cultura moderna, a través de referencias a autores clásicos e de tomas de postura sobre a vida urbana e a religión. O estilo de Eliot na obra é caracterizado por unha linguaxe complexa e erudita, e por un uso sofisticado de imaxes, símbolos e alusións. A estrutura dos poemas tamén é notábel, con secciones repetitivas e complexas que crean un ritmo hipnótico e enganchan ao lector. "Catro cuartetos" é considerada unha obra fundamental da poesía moderna e un testemuño da visión de Eliot sobre a vida, a morte e o sentido da existencia humana.