O movemento feminista actual ten un punto cego, que, paradoxalmente, son as mesmas mulleres que o compoñen. A maioría das feministas non adoitan falar da satisfacción das necesidades básicas como unha cuestión feminista, pero a inseguridade alimentaria, o acceso a unha educación de calidade, os barrios seguros, un salario digno e a atención médica son tamén cuestións relacionadas. O feito de que moitas feministas se neguen a dar prioridade a estas cuestións non fixo máis que exacerbar
as discordias internas. Ademais, as feministas brancas prominentes sofren a súa propia miopía con respecto a como cousas como a raza, a clase, a orientación sexual e a capacidade se entrecruzan co xénero. Como podemos ser solidarias como movemento, pregúntase Kendall, cando existe a clara posibilidade de que algunhas mulleres estean a oprimir a outras?
Na súa mordaz colección de ensaios, Kendall apunta á lexitimidade do movemento feminista moderno, argumentando que este fracasou cronicamente á hora de abordar as necesidades de todas as mulleres.