Dezaseis pezas teatrais breves escritas por Otero Pedrayo en 1934, consideradas hoxe un exemplo de modernidade e de beleza plástica sen precedentes no teatro galego. As pezas de Teatro de máscaras formaban parte do plan teatral que Castelao concibira durante os anos da República para impulsar un xénero que, a pesar dos esforzos anteriores, vivía nunha atonía sen folgos. O manuscrito permaneceu inédito ata 1975. Desde entón, estas pezas non deixaron de producir a admiración da ampla familia teatral galega, que elixiu varias delas para montar algúns dos seus espectáculos máis fermosos.