pólvora e magnolias (1976) e de Estirpe (1994) constitúen referencia decisiva no noso lirismo. A comenzos de 1982 aparece por vez primeira a obra que hoxe editamos: O fin dun canto. Nela, a alianza entre a poesía revolucionaria con aqueloutra de luxos sensoriais continúa mostrándose en tódalas súas posibilidades. A reivindicación política, a nostalxia polo paso do tempo, a paixón erótica... son eixos temáticos tratados sempre desde un dominio excepcional dos recursos expresivos da linguaxe.