Unha forma de brincar coa poesía é apertala en poucos versos, xustiños e medidos, como se nunha parede de papel encaixásemos unha xanela, con forma de soneto, por exemplo, para dende ela mirarmos o mundo. E así, brincando cos sonetos, argallamos estes zoonetos, para gozarmos e admirarmos con humor, tenrura, agarimo e tamén queixa, a vida dos animais que forman parte natural da nosa vida.