os relatos vanse reducindo en extensión pero non en intensidade. Ese é un dos maiores engados do libro, a eficacia coa que o autor da Limia elabora historias enormes coa suxestión de textos a cada volta máis pequenos. Esa capacidade de concentración expresiva dos relatos, que xa nacen no título, remata case sempre con finais que provocan en quen le un sorriso, ou un abraio. Orixinalidade, concisión e un pulso coa narrativa curta que anima a ler o libro duna sentada.