Para Jean Genet isto implica que a condición humana non deixa de ser a superposición de numerosos roles que se combinan de forma permanente. Esa visión do ser humano como suma de caretas, que se usan en función das expectativas da situación e da pulsión do desexo, amosa unha radiografía cáustica e aceda do ser humano. Estas dúas pezas dan conta dun dos motivos recorrentes na obra dramática de Genet, o da vida como un xogo de máscaras.