Empregamos cookies para mellorar a experiencia, análises e contido personalizado.
Podes aceptar todas, rexeitar as non necesarias ou configurar.
Máis info na política de cookies e
privacidade.
Neste libro sostense que a verdadeira política, a política digna de tal nome, é de natureza constitutiva, a súa cerna é a construcción, a partir do que vén dado, de novos intereses, valores, preferencias e identidades. Estas son precisamente algunhas das cuestións que se abordan nos capítulos de A
Neste libro sostense que a verdadeira política, a política digna de tal nome, é de natureza constitutiva, a súa cerna é a construcción, a partir do que vén dado, de novos intereses, valores, preferencias e identidades. Estas son precisamente algunhas das cuestións que se abordan nos capítulos de A arte do imposible. Así, analízase o clientelismo como unha grave patoloxía da democracia por mor da súa natureza despolitizadora; deféndese un modelo de democracia republicana que adopta como contido a producción política das preferencias da cidadanía, mais aló da súa mera agregación quer representativa quer participativa. Reivindícase a paixón como "descoñecida raíz común" da política. Fronte ó hiperracionalismo da visión política da modernidade, do seu esgazado modelo de mente política fría, Ramón Máiz reivindica a capital pertinencia politizadora dos afectos e o sentimento. Finalmente, sostense que no actual contexto de crise económica, da man do clamoroso fracaso das políticas neoliberais, alenta outra mais fonda, estructural crise socioecolóxica, debedora dun modelo de sobrecrecemento inxusto e inviable. De aí que cumpra reforzar mais que nunca o valor político da igualdade, aínda que repensada desde o novo horizonte da sustentabilidade.
Que che pareceu este libro?
Axuda a outras persoas deixando a túa opinión sobre este libro
Valora ARTE DO IMPOSIBLE, A (X PREMIO RAMON PIEIRO 2010)