«Habitar as fendas» é unha reflexión sobre a vulnerabilidade propia á existencia humana. Interpela a quen le confrontándoo a unha violencia incómoda e ás distintas capas do sufrimento. Tece un diálogo que nace do individual e se proxecta cara ao colectivo, dando voz ás desposuídas, ás que viven nas marxes e loitan por seguir camiñando na superación do abandono e dos múltiples desencontros. A vida habita nas fendas, nesas feridas apenas cicatrizadas. A luz da resiliencia ábrese paso nos intersticios, conéctanos co presente e coas demais, nunha rede que nos sostén sobre o abismo. ┴s veces, contra todo prognóstico, a luz abrolla despois de abandonar todas as nosas loitas.