con sorpresas; «Gabinete de curiosidades» fai lembrar as prosas das súas entregas anteriores («Contornos», de 1993, e «Mundiños», de 1995); «Prosas finiseculares» é unha colección de fragmentos do seu diario na última década do século XX. Como xa acontecera en «55» (Xerais, 2014), este libro conforma un crisol de historias que pasean polo gume entre a realidade e a ficción, con moitas referencias eruditas e tamén con lembranzas de vidas que xa sucederon ou que aínda poderán suceder. Un Xavier Queipo en estado puro que explora a innovación temática e formal.