Este libro gañou en 1989 o premio Eusebio Lorenzo Baleirón, convocado polo concello de Dodro. Hai nestes poemas a delicada confesión íntima dos desacougos persoais, pero tamén a ironía intelixente que os disolve nun elegante distanciamento, así como o culto á tradición literaria ou á reflexión filosófica. Non falta nunca a musicalidade, esa cortesía que os bos poetas poñen sempre por diante do significado máis rotundo dos seus poemas.