Ramón de Valenzuela Otero (1914-1980) é un dos poucos narradores galegos que intentaron unha crónica persoal das experiencias da guerra civil. Dúas novelas súas -Non agardei por ninguén (1957) e Era tempo de apandar (1980)- forman un pequeño pero vivísimo retablo dos acontecementos daqueles anos, a represión, a cadea, os fuxidos na montaña, vencedores e vencidos, en boa parte construido con material autobiográfico.Non agardei por ninguén publicouse por primeira vez en Buenos Aires, onde o autor vivíu de 1949 a 1966. Nela recréase a Galicia do levantamento militar de 1936. O protagonista foie da represión que se desata e busca ós seus compañeiros de ideal procurando o paso á zona republicana.