½¡E unha fractura de miocardio!, ¡e é terriblemente grave a tal cousa╗, diagnosticou Antón ó descubrir á nai de Martiño, inmóbil no seu leito. Morta de dous días, Martiño que vivía só con ela, non dixera nada, convencido de que ½se isto se sabe, hanme meter nun orfelinato╗. E isto non o quere a ningún prezo.... Axiña unha decena de rapaces van atoparse no segredo, xurando que non revelarán tal cousa. Asumiren sós a morte da nai de Martiño, ós doce anos, non é doado: agacharlle o segredo a unha vila enteira, inventar unha extraordinaria solidariedade ata o punto de burlar ós adultos... durante un tempo.O propio autor de A fractura de miocardio dirixiu unha película co mesmo título, que foi unanimemente saudada pola crítica. Recibiu numerosos premios, entre eles o Premio do Público nos Encontros cinematográficos de Cannes de 1990.