o concepto de ideoloxía é confuso e equívoco.Disto dá fe o que o rexistro da opinión entende por el. En realidade, todo: ideas, ideais, crenzas, credos, mentalidades, concepción do mundo... Partindo da acoutación dos dous grandes usos -descritivo e pexorativo- que a teoría fai do termo e da súa fonteira nunca nidiamente delimitada, este libro pretende amosar que a distorsión cruza estructuralmente a formación imaxinaria en que consiste a ideoloxía, en tanto que representación que ubica ao suxeito constituíndo a súa medida coa realidade. Alén do positivismo e dos posmodernismos, que de xeito antagónico anuncian a superación da ideoloxía, esta xurde como insuperábel, amosando, aínda na súa dimensión distorsionadora, unha condición interna do pensamento e anticipando os postulados dunha razón práctica que ofrece o esquema organizativo da vida cotiá.Analízase o estatuto filosófico do concepto de ideoloxía partindo da denominada episteme do século XX, a que inauguran os discursos de Freud, Marx e Nietzsche, xa que os tres inician -na heteroxeneidade dos seus respectivos campos e presupostos- unha loita contra o resultado dunha historia que, simultaneamente ao establecemento dos valores, borra a súa base material.