Mßis ca nunca, ou nin mßis nin menos ca nunca, estamos na era do pandrama.
O pandrama Θ totalizador. O prefixo "pan" e o substantivo "drama", xunguidos no pandrama, apelan non s≤ ao drama global, igual que a pandemia se refire a unha epidemia global.
O pandrama revΘlanos que todos os mundos entran nel, do mesmo xeito que todos os dramas entran no mundo.
O pandrama, asφ mesmo, vai mßis al≤ do que entendemos por drama clßsico, por tanto, incl·e o posdrama. A suma do drama e o posdrama Θ o pandrama. Porque a palabra en acci≤n non s≤ representa ou imita o mundo, como acontece na forma dramßtica a travΘs do dißlogo dos personaxes nunha situaci≤n de conflito. A palabra en acci≤n Θ performativa e, en consecuencia, tamΘn pode crear ou xerar mundos reais. A ficci≤n fica na cabeza de cadaquΘn.
Todas as palabras e silencios que se ofrecen neste libro son acci≤n, son xogo. Para iso necesφtante, necesφtannos, para po±elas en acci≤n. E, ao activalas, crear o mundo de novo, como crianzas, como deuses.