Todas as tardes, Xoana baixa xogar ao parque, onde coincide con Anxo, un neno introvertido que non lle gusta nada brincar fóra, e que prefire estar na casa vendo a tele ou xogando cos videoxogos. Pouco a pouco vai entrando nos seus xogos, que lle ensinara a súa avoa. Un texto que se propón recuperar retrousos, xogos de man e toda unha relación de ditos populares centrados nas pequenas rimas que perduraron xeración tras xeración e que se foron transmitindo de xeito oral.