Recolle dezanove relatos, a maior parte deles breves, que foron merecedores do Premio Café Dublín de Narrativa Curta, na súa edición do ano 1995. Dezanove relatos que son outras tantas " miraxes " , outras tantas perspectivas do mundo que somos: meniños que descobren a crueldade e a soidade do mundo, profesores de filosofía de COU-D que logran facer inesquecíbel a " Crítica da Razón Práctica " , periodistas que se suicidan para provocar o máis longo artículo de sucesos xamais editado... Os personaxes que desfilan por estas Noites de papel de Lourenzo (mulleres, homes, meniños) bulen, odian, aman, asómbranse, morren, choutan dun relato a outro dando chimpos, como coellos tirados do chapeu dun prestidixitador.