Eduardo Pondal foi o mßis parecido a un escritor profesional que houbo entre n≤s, por non estar obrigado a ga±ar a vida e ter o tempo todo para o labor literario en que esgotou a s·a vida, realizado cun rigor impar e, no entanto, moitas veces mal entendido, atΘ se difundir a tristφsima imaxe dun autor machista, racista, louco ou... nefelibata, hoxe com·n cando se fala do de Ponteceso. Este libro quere contribuφr ß superaci≤n de tales prexuφzos cunha lectura atenta dos Queixumes dos pinos e esclarece como tal obra mestra trae ao primeiro plano a constituci≤n da literatura nacional e torna visφbeis os m·ltiplos problemas que os escritores do Rexurdimento enfrontan na construci≤n dos textos para conseguiren comunicar eficazmente co seu p·blico, vencendo as limitaci≤ns dun contexto cultural espa±olizado. Os Queixumes adquiren sentido cabal se os interpretarmos como unha resposta ß punxente situaci≤n da Galiza nos mediados do SΘculo XIX e, ent≤n, aparΘcennos caracterizados pola tensi≤n estabelecida entre o alento emancipatorio que bole nos poemas e a l·cida consciencia da submisi≤n colectiva que abafa o dißlogo creador da comunidade.