Estamos ante proposta para a literatura galega da traduci≤n dun texto relativamente curto e, en gran parte, inxustamente esquecido da literatura francesa, pero que se sit·a nos albores da novela romßntica, (lembremos Atala(1801) e RenΘ (1802) de Chateaubriand, ou Corinne(1808) de Mme de Staδl) coa que comezarφa a saga da grande novela moderna francesa do XIX. Trßtase de Adolphe (1816) de Benjamin Constant. Sit·ase pouco despois das obras mencionadas e so quince anos antes que do primeiro gran relato deste sΘculo Le Rouge et le Noir(1830), e dalgunha maneira contrib·e a explicar e a po±er a andar unha nova escritura moi diferente da escritura de corte clßsico. O interese desta noveli±a esta precisamente neste carßcter te≤rico, preparatorio, precursor e renovador dos presupostos narrativos, na medida en que desbota as regras do clasicismo, aφnda en certo modo vixentes no sΘculo XVIII (no caso de Voltaire, por exemplo), para dar lugar a unha narrativa mais preocupada polos problemas resultantes dos hßbitos sociais e polo seu peso decisivo na conducta e na psicoloxφa do individuo. ParΘcenos moi ·til que a literatura galega, que xa traduciu obras de Stendhal, Balzac e Flaubert conte tamΘn agora con esta aportaci≤n.
Ant≤n Figueroa Lorenzana