Tφtulo: A revoluci≤n en marcha.
Subtφtulo: Decretos e proclamas da comuna de Parφs(Setembro 1870-Maio 1871)
"...se algunha aprendizaxe Θ posible extraer da Comuna Θ que a abolici≤n do Estado non significarφa a s·a ½extinci≤n na simple xesti≤n racional do social╗, sen≤n ½a posta en deliberaci≤n permanente do p·blico╗ (Daniel Bensa∩d). ╔ dicir, a construci≤n dun espazo dialΘctico, dun espazo atravesado por tensi≤ns m·ltiples, e polo tanto aberto e liberado. A diferenza do falansterio, a Comuna non precisou proxectarse a si mesma no futuro. E na medida en que foi realmente posible, na medida en que nela o ideal da emancipaci≤n humana tivo lugar dun xeito efectivo, deixou tras dela un inxente rastro material. A este rastro pertence a extraordinaria produci≤n imaxinaria que foi quen de xerar, dende os textos a pΘ de obra que recolle esta escolma ao documental de Peter Watkins, pasando polas palabras dos poetas, dos fil≤sofos e dos novelistas, incluφdo o ╔mile Zola do Ventre de Parφs. Escrita logo do abatemento da Comuna, RanciΦre ve na s·a aparici≤n o lugar dunha nova reordenaci≤n do sensible, un lugar que ½celebra a Θpica das coles, a Θpica dunha nova beleza que op≤n ß arquitectura de ferro de Les Halles e as moreas de legumes que contΘn, ß vella beleza sen vida simbolizada pola veci±a igrexa g≤tica╗. Porque a Comuna, en suma, existiu, e foi quen de transformalo todo ao seu paso, tanto a polφtica como a estΘtica, atΘ o punto de que a s·a l≤xica non pode ser a da utopφa, sen≤n a do espectro. A Comuna non di ½isto serß posible╗, sen≤n ½isto foi posible╗ e a certeza da s·a existencia anterior cifra a medida de calquera esperanza futura. A Comuna non pode ser replicada, pero pensar en todo o que supuxo Θ unha das formas nas que o pasado confl·e coa esperanza".
Marφa do Cebreiro