As grandes promesas da modernidade non se cumpriron. A promesa de igualdade fica nunha ficci≤n perante as enormes fendas entre ricos e pobres. A promesa de liberdade tampouco supera os lφmites das declaraci≤ns formais. E outra promesa, a da dominaci≤n da natureza, estanos a conducir a un desastre ecol≤xico planetario cuxos efectos xa estßn a padecer os individuos e os territorios mßis empobrecidos. A democracia actual cada vez estß mßis limitada a aspectos formais, nunha versi≤n procedimental e elitista da mesma. Vivimos un estado de cousas onde os gobernos democraticamente elixidos te±en cada vez mßis restrinxida a s·a capacidade de actuaci≤n nas polφticas econ≤micas, rompendo cos compromisos adquiridos e frustrando as expectativas de quen os elixiron. A condici≤n de cidadßn muda na dun s·bdito, cuxa ·nica esfera de poder red·cese ao ßmbito privado, e onde a maior liberdade Θ a de consumir cando disp≤n de medios suficientes.

N este mundo econ≤mico global, e no estado de excepci≤n permanente que o acompa±a, os dereitos
sociais vanse baleirando fronte ß mercantilizaci≤n da vida. Todas estas raz≤ns esixen entender a desobediencia civil como unha figura complexa que comparte elementos co resto das outras figuras e estratexias que implican desobediencia e resistencia perante o poder. Achßmonos, pois, en situaci≤n de comezar a pensar a desobediencia civil no sentido mßis amplo e aberto dunha desobediencia tamΘn social e polφtica.