Referentias, de XosΘ Lois Garcφa, Θ un poema monumental que transcende as limitaci≤ns do xΘnero para converterse na cartografφa φntima dun vasto universo intelectual. Desde a casa lisboeta de Sophia de Mello Breyner Andresen atΘ o mausoleo do Che Guevara en Santa Clara, desde os trobadores galeses medievais atΘ os mßrtires contemporßneos de Palestina, Garcφa construφu a s·a identidade poΘtica a travΘs dun dißlogo constante coas figuras que marcaron a ½paisaxe interior╗. Non Θ un libro de homenaxes convencionais: Θ a arquitectura dun concepto que se define pola s·a admiraci≤n e compromiso.

A obra explφcase como unha constelaci≤n de conversas intertextuais onde a tΘcnica medieval do ½leixa-pren╗ se converte nun mΘtodo contemporßneo. Os versos de Manuel Bandeira dialogan co autor brasileiro. As palabras de Gabriel Aresti resoan na apaixonada defensa da ½Matria╗ galaica. Mφsticos dabondo como Rumi conversan con San Xoßn da Cruz nunha procura espiritual que transcende as fronteiras dogmßticas. Esta estrutura caleidosc≤pica revΘlalle a un poeta de erudici≤n enciclopΘdica a capacidade de ensinar cuesti≤ns a travΘs de Θpocas, xeografφas e disciplinas do co±ecemento humano.

XosΘ Lois sit·ase como herdeiro dunha tradici≤n de poesφa cφvica e combativa, firmemente arraigada na s·a identidade galeguista pero cunha vocaci≤n universalista. O compromiso nacionalista estß arraigado nun anticolonialismo visceral que abrangue as obras de Angela Davis, Frantz Fanon e os poetas de Guatemala ou Gaza. O mφstico tibetano Milarepa convive co revolucionario Che Guevara nunha cosmovisi≤n que fusiona polφtica e espiritualidade, denuncia e contemplaci≤n, resistencia local e solidariedade planetaria. En Galiza Θ tamΘn un punto de partida para unha cartografφa global da xustiza e a beleza.

Referentias presΘntase, en ·ltima instancia, como un acto de xenerosidade intelectual sen comparaci≤n na poesφa contemporßnea. ╔ a invitaci≤n dun poeta duro a volver ß s·a biblioteca interna, un mapa de lecturas, admiraci≤ns e compromisos que o lector pode usar para construφr as s·as propias referencias nun mundo fragmentado. XosΘ Lois non s≤ fala cos seus contactos: ofrΘcelles como aquφ, coma un mapa para navegar futuros na procura da s·a propia paisaxe interior.