Empregamos cookies para mellorar a experiencia, análises e contido personalizado.
Podes aceptar todas, rexeitar as non necesarias ou configurar.
Máis info na política de cookies e
privacidade.
Libardino Romero naceu cun ½exceso de alma╗ e sete quilogramos de peso, aos cinco meses de ser concibido pola súa nai, a señora Pura, que fora curada de sífilis polo inventor do remedio universal. Farto da súa monótona existencia como auxiliar administrativo e dos sensabores da convivencia cunha
Libardino Romero naceu cun ½exceso de alma╗ e sete quilogramos de peso, aos cinco meses de ser concibido pola súa nai, a señora Pura, que fora curada de sífilis polo inventor do remedio universal. Farto da súa monótona existencia como auxiliar administrativo e dos sensabores da convivencia cunha muller autoritaria, obsesionada pola limpeza, decide partir na procura da felicidade, acometer, por fin, a tarefa imprescindible de soñar.Ebora, o universo referencial de Xosé Carlos Caneiro, é un espacio abisal onde as fronteiras son de licor e escuma, un lugar perdido entre montañas de neve e mimosas e perpiaño, rexo como o tempo, vila con máis de mil anos de melancolía cicatrices, un territorio de soños e marabillas. Unha vila que é o símbolo do que nos queda, que se salva da doenza terrible da fin do milenio: a estupidez, a estulticia, a televisión.Ebora, ao xeito dunha nova Odisea, é unha recreación, enchida de grandes doses de ironía e comicidade, dos grandes temas universais da literatura: a continua procura nostálxica do pasado e a fuxida, incontrolada e imprevisible, cara ao futuro, a busca do amor e da felicidade, batendo coa morte e o desencanto en calquera recanto.
Que che pareceu este libro?
Axuda a outras persoas deixando a túa opinión sobre este libro
Xosé Carlos Caneiro (Verín, 1963). Licenciado en Filoloxía Hispánica e Xeografía e Historia. Coordinador e profesor do Centro de Adultos de Radio ECCA en Verín. Presidente da Asociación Cultural de Monterrei. Membro do consello de redacción da revista A Tempo. Colaborou en estudios ou propostas didácticas sobre lingua e literatura: Antoloxía da Literatura Galega; Letras Galegas; Unha semana e media de teatro. Como poeta publicou os libros: Da túa ausencia (1991), Premio Celso Emilio Ferreiro de poesía; Estación Sur (1994), Premio Cidade de Ourense de poesía, 1992; A valgada triste do amor (1997), premio Johán Carballeira; e ¿Aínda soñas con piratas? (1999). A súa obra narrativa, traducida parcialmente ao castelán, recibiu numerosos recoñecementos. Iniciouna con O infortunio da soidade (Xerais 1992), Premio Xerais de novela; á que seguiron Un xogo de apócrifos (Xerais 1997), novela, Premio Torrente Ballester; Talvez melancolía (1999), novela, Premio García Barros; Os séculos da lúa (1999), novela; Ébora (Xerais 2000), novela, premios Blanco Amor e Eixo Atlántico; e A rosa de Borges (2000), Premio Vicente Risco de narrativa fantástica. Tamén publicou «Bette Davis, por favor» Premio Breogán, relato incluído no libro Loias, lucérnulas e outras historias no fío de Monterrei (1995), o libro de relatos Triloxía dos tristes (2001) e o relato "Tombstone Blues" publicado en Materia prima (Xerais 2002). Os seus artigos e ensaios están recompilados no volume O buscador de nada (1991).